Το σύνθετο σύνδρομο περιοχικού πόνου χαρακτηρίζεται από υπερβολικό, παρατεταμένο πόνο και φλεγμονή ύστερα από τραυματισμό σε κάποιο άκρο. Μολονότι το σύνδρομου σύνθετου περιοχικού πόνου βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου και στους περισσότερους ανθρώπους παρατηρείται πλήρης ύφεση, τα συμπτώματα που δημιουργεί μπορούν να διαταράξουν τηv καθημερινή ζωή.
Η διάγνωση του συνδρόμου πραγματοποιείται καθαρά με βάση τα κλινικά σημεία και συμπτώματα. Δεν υπάρχει εξέταση που να δείχνει την ύπαρξη του συνδρόμου αυτού. Η αποτελεσματική διαχείριση και θεραπεία είναι δύσκολη και μόνο ένα μικρός αριθμός από μελέτες υπάρχουν στην βιβλιογραφία που να δείχνουν ικανοποιητικά αποτελέσματα κάποιας θεραπείας.
Πως γίνεται η διάγνωση του σύνδρομου σύνθετου περιοχικού πόνου;
Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη εξέταση η οποία να μπορεί να επιβεβαιώσει το σύνδρομο σύνθετου περιοχικού πόνου και να προσδιορίσει το τραυματισμένο νεύρο.
Η διάγνωση καθορίζεται από τον ιατρό και περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία:
• Λεπτομερή εξέταση από ορθοπαιδικό, χειρουργό ή νευρολόγο.
• Ηλεκτρονευρογράφημα / Μελέτη αγωγιμότητας νεύρων, με σκοπό την ανίχνευση του τραυματισμένου νεύρου.
• Απεικόνιση νεύρων με υπερήχους ή μαγνητική τομογραφία (MRI)
• Σπινθηρογράφημα οστών τριών φάσεων το όποιο μπορεί να δείξει μεταβολές των οστών που συνδέονται ή συνδράμουν στην εμφάνιση του συνδρόμου σύνθετου περιοχικού πόνου. Αυτό θα μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση και στον εντοπισμό της υποκείμενης βλάβης.
Δεδομένου ότι το σύνδρομο σύνθετου περιοχικού πόνου γενικά βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου, η διάγνωση είναι ευκολότερη στην αρχική φάση της διαταραχής και θα πρέπει να πραγματοποιείται όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Πως αντιμετωπίζεται το σύνδρομο σύνθετου περιοχικού πόνου;
Στις περισσότερες περιπτώσεις το σύνδρομο σύνθετου περιοχικού πόνου ανακάμπτει τελείως. Οι κύριες θεραπείες οι οποίες χρησιμοποιούνται ευρέως είναι οι ακόλουθες:
Φυσιοθεραπεία. Πρόκειται για το πιο σημαντικό στοιχείο στην αποθεραπεία του σύνδρομου του σύνθετου περιοχικού πόνου. Η συνεχής κίνηση των επώδυνων άκρων βελτιώνει τη ροή του αίματος και μειώνει τα συμπτώματα που σχετίζονται με την κυκλοφορία του αίματος. Βοηθάει στην διατήρηση της μυϊκής ισχύος και της λειτουργικότητας των εμπλεκόμενων αρθρώσεων. Η εντατική αποκατάσταση μπορεί να αντιστρέφει τις δευτερογενείς αλλαγές στον νωτιαίο μυελού και τον εγκεφάλο, οι οποίες συνδέονται με τον χρόνιο πόνο.
Φαντασίωση Διαβαθμισμένης Κίνησης (Graded Motor Imagery) και της τεχνικής του καθρεπτισμού (Mirror Visual Feedback). Οι ασθενείς μαθαίνουν διανοητικές ασκήσεις, μεταξύ των οποίων το πως να εντοπίζουν επώδυνα μέρη του σώματος στο δεξί και το αριστερό μέρος του σώματος ενώ κοιτάζουν έναν καθρέφτη, και το πως να οραματίζονται ότι κινούν αυτά τα επώδυνα μέρη του σώματος χωρίς να τα κινούν στην πραγματικότητα.
Ψυχοθεραπεία. Ψυχολογικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη, άγχος και μερικές φορές μετατραυματική αγχώδη διαταραχή είναι συνήθη και επιβραδύνουν την ανάκαμψη.
Φαρμακευτικές αγωγές. Υπάρχους αρκετές κατηγορίες φαρμακευτικών αγωγών οι οποίες έχουν αναφερθεί ως αποτελεσματικές για το CRPS, ιδίως όταν χορηγούνται στα αρχικά στάδια της ασθένειας. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συχνά για την αντιμετώπιση του CRPS είναι τα εξής:
- Η ακεταμινοφαίνη (παρακεταμόλη), τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), η νορτριπτυλίνη, η γκαμπαπεντίνη, η πρεγκαμπαλίνη, και η ντουλοξετίνη.
- Τοπικές αναισθητικές αλοιφές, σπρέι ή κρέμες όπως η λιδοκαΐνη και επιθέματα όπως η φαιντανύλη.
- Τα δισφωσφονικά.
- Τα κορτικοστεροειδή για την αντιμετώπιση της φλεγμονής/του πρηξίματος και του οιδήματος.
- Οι ενέσεις βοτουλινικής τοξίνης.
- Μπορεί να χρειαστούν και οπιοειδή όπως η οξυκωδόνη, η μορφίνη, η υδροκωδόνη, και η φαιντανύλη, τα οποία όπως ενδέχεται να οδηγήσουν σε αυξημένη ευαισθησία στο πόνο όπως και υπάρχει κίνδυνος εξάρτησης.
Διέγερση νωτιαίου μυελού. Τα διεγερτικά ηλεκτρόδια τοποθετούνται διαμέσω μιας βελόνας στην σπονδυλική στήλη και δρουν παρεμποδίζοντας τις αισθήσεις του πόνου και εξομαλύνοντας την σηματοδότηση στο νωτιαίο μυελό και στον εγκέφαλο.
Αντλίες φαρμάκων εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Αυτές οι εμφυτευμένες συσκευές απελευθερώνουν τις αναλγητικά φάρμακα απευθείας στο υγρό που διαβρέχει τις νευρικές ρίζες και τον νωτιαίο μυελό.
Θεραπευτικές αγωγές οι οποίες χρησιμοποιούνται σπανίως ή χρησιμοποιούνταν παλαιότερα είναι οι ακόλουθες:
Αναισθησία συμπαθητικών νεύρων. Ο άμεσος αποκλεισμός της δραστηριότητας των συμπαθητικών νεύρων δεν παρουσιάζει κάποιο μακροπρόθεσμο όφελος αφού διαρκεί όσο η δράση του αναισθητικού.
Χειρουργική συμπαθεκτομή. Πρόκειται για αμφιλεγόμενη επέμβαση καθώς μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα.
Τομή τραυματισμένων νεύρων ή νευρικών ριζών. Δεν θα πρέπει να πραγματοποιείται εκτός από εξαιρετικές περιστάσεις όπως για παράδειγμα σε παρηγορητική φροντίδα
No comment yet, add your voice below!